อยากจะกล่าวคำขอบคุณในความมีน้ำใจของท่านครับ
รวมทั้งไมตรีจิตรและมิตรภาพที่ดีเสมอมา... เป็นเวลาร่วมสิบกว่าปี ตั้งแต่ยังไม่มีเฟซบุ๊คในโลก จากกลุ่มคนจำนวนหนึ่งที่มีปฎิสัมพันธ์ร่วมกันเป็นสังคมเล็กๆในโลกออนไลน์ ช่วยกันตอบข้อซักถามหรือตอบกระทู้ต่างๆบนกระดานข่าวในเวบบอร์ดหนึ่ง นั่นคือ เวบฯ โทรโข่ง (เป็นส่วนหนึ่งของทีมงานพัททิพด็อตคอม)... ซึ่งได้ปิดตัวลงเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2552 ก็เกือบสิบปีที่ผ่านมาแล้ว...
แม้หลังจากการปิดตัวของเวบโทรโข่ง จะมีการพยายามรวมกลุ่มกันขึ้นใหม่อีกครั้ง ซึ่งในช่วงแรกๆผมได้ตั้งเป็นกลุ่มในเฟซบุ๊คในชื่อกลุ่มโทรโข่งขึ้นและติดตามรวมรวมสมาชิกเข้ามาได้จำนวนหนึ่ง มีการทักทาย ถามใถ่ พูดคุยประสาทะกันอยู่บ้างในช่วงแรกๆ แต่เนื่องจากหลายๆท่านคงไม่ค่อยสะดวก หรือมีเวลาว่างเท่าใดนัก หรืออาจจะด้วยเหตุปัจจัยใดๆก็ตามที กลุ่มโทรโข่งในวันนี้เลยถูกทิ้งร้างไป...
ส่วนตัวผมเองก็ได้ทักทาย พูดคุย ประสาทะกับท่านสมาชิกอยู่บ้างบางท่าน ตามแต่โอกาสอำนวยในช่วงที่ผ่านๆมา
ในช่วงหนึ่งผมใช้ชื่อเวบบล็อกส่วนตัวผมว่า Torakhong Newsletter และ สโลแกนที่ผมใช้คือ " มิตรภาพและไมตรีจิตร คือหนทางแห่งความสงบสุข และพลังสร้างสรรค์" ชึ่งผมคิดสโลแกนนี้และเขียนบล็อกนี้ด้วยการเก็บสิ่งต่างๆที่เคยเห็น รับรู้ และสัมผัสจากสังคมโทรโข่งนั่นเอง...
และวันนี้ผมก็ยังยืนยันเช่นเดิมว่า
" มิตรภาพและไมตรีจิตร คือหนทางแห่งความสงบสุข และพลังสร้างสรรค์"
และขอกล่าวคำขอบคุณท่าน Phanuwat อีกครั้ง
ขอบคุณมากๆนะครับ
Regards
Suban K.
PTY / Mar.,29 2017
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น