เรือสำราญลำหนึ่งเจอมรสุมทางทะเล บนเรือมีสามีภรรยาคู่หนึ่ง กระเสือกกระสนมาถึงเรือชูชีพบนเรือชูชีพมีเพียงที่ว่างที่เดียว
ทันใดนั้น สามีผลักภรรยาไปข้างหลังตัวเองโดดขึ้นไปบนเรือชูชีพ ภรรยายืนอยู่บนเรือที่ค่อยๆจมลงตะโกนไปที่สามีประโยคหนึ่งว่า....
#เล่าถึงตอนนี้ อาจารย์ถามนักเรียน：พวกเธอลองเดา ว่าผู้หญิงจะตะโกนว่าอะไร?
พวกนักเรียนต่างโกรธเกรี้ยว ต่างพูดว่า ฉันเกลียดคุณ ฉันมันตาบอด
ณ บัดดล อาจารย์สังเกตุเห็นนักเรียนคนหนึ่งไม่พูดไม่จาตลอดเวลา
ก็เลยถามเธอ นักเรียนคนนี้พูดว่า อาจารย์ หนูคิดว่าผู้หญิงคงจะตะโกนว่า---ดูแลลูกเราให้ดีดีนะคะ
อาจารย์ตกใจ ถามว่า เธอเคยได้ยินนิทานเรื่องนี้แล้ว ใช่ไหม?
นักเรียนสั่นหัว "ไม่เคย แต่ตอนแม่หนูป่วยหนักก่อนตาย ได้พูดแบบนี้กับพ่อหนูค่ะ"
อาจารย์ซึ้งใจและพูดว่า คำตอบถูกต้อง เรือจมลงไปแล้ว ผู้ชายกลับไปถึงบ้าน เลี้ยงดูบุตรสาวตามลำพังจนโตหลายปีผ่านไป ผู้ชายป่วยตาย ลูกสาวจัดข้าวของของพ่อ พบไดอารี่ของพ่อ
#ที่แท้ พ่อกับแม่ไปเที่ยวเรือสำราญ แม่ก็ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เงื่อนเวลาแห่งความเป็นความตาย，
พ่อฉวยโอกาสเดียวที่จะรอดชีวิต เขาเขียนในไดอารี่ว่า ฉันอยากจะจมลงใต้ทะเลพร้อมเธอแต่ฉันทำไม่ได้ เพื่อลูกสาว ฉันจำต้องให้เธอ นอนหลับยาวอยู่ใต้ทะเลลึก
นิทานเล่าจบ ห้องเรียนเงียบกริบ อาจารย์รู้ว่า นักเรียนต่างก็เข้าใจนิทานเรื่องนี้กันหมดแล้ว
#ความดีและความชั่วในโลกนี้ บางครั้งดูสับสนไม่ชัดเจน แยกแยะไม่ออก เพราะฉะนั้น อย่าตัดสินคนอื่นแบบผิวเผิน
#คนที่ชอบแย่งจ่ายบิลก่อน ไม่ใช่เพราะมีเงินมากไป
แต่ให้ความสำคัญของมิตรภาพมากกว่าเงินทอง
#เวลาทำงาน คนที่ยินดีทำมากกว่าคนอื่น ไม่ใช่เขาโง่ แต่เขารู้หน้าที่
#หลังจากทะเลาะกัน คนที่ขอโทษก่อน ไม่ใช่เขาผิด，แต่เขารู้จักทนุถนอมคนข้างกาย
#คนที่ยอมช่วยเหลือคุณ ไม่ใช่ติดค้างอะไรคุณ
แต่เขาเห็นคุณเป็นเพื่อนแท้
#คนที่ส่งข่าวสารให้คุณบ่อยๆ ไม่ใช่ว่างจนไม่มีอะไรทำ，แต่เพราะว่าในใจเขามีคุณ..
Cr. : Social Network
#ถ้าเห็นว่าเป็นประโยชน์แชร์ต่อได้เลยคครับ
