แม่หมาขี้เรื้อนกับคนใจดำ
เรื่องมีอยู่ว่า พี่ชิตแกเป็นคนใจดำครับ ชอบยิงนกตกปลาไปเรื่อย
แต่ที่หนักก็คงเป็นเนื้อหมา แกกินแหลกครับแต่
แม่แกบอกมันบาปนะลูก(ไม่สนโว้ย)
เมื่อราว 15 ปีก่อนมีเหตุการณ์ที่ทำให้แกเปลี่ยนไป
ครั้งนั้นมีหมาขี้เรื้อนตัวหนึ่ง มันมักวิ่งไปหาของกินแถวๆบ้านแกบ่อย ๆ
เพราะบ้านแกติดตลาด พี่แกกินหมาอยู่สม่ำเสมอแต่กรณีหมาขี้เรื้อน
แกบอกว่า ' กูกินไม่ลงว่ะ 'แกทำอย่างเดียวคือไล่ฆ่า แต่มันรอดได้ทุกครั้ง(สงสัยมีของ)มันมักจะไปหาของกินทีตลาด บางทีก็ได้ แต่บางทีก็ไม่ได้
คราวนั้นเนื้อแห้งที่แกตากไว้หายไป พอมองไปก็เห็นแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งหลุนๆไป
แกเดือดทันทีครับ วิ่งตามไป คราวนี้ทันครับ เพราะหมาขี้เรื้อนวิ่งช้ามาก
แกทุบไปทีเดียว หมานั่นล้มลงชักทันที
(แกบอกว่า หากตีตรงจุด แค่ไม้บรรทัดก็ตาย)
แกทิ้งไว้ตรงนั้นไม่อยากจับ แต่จะทำกินตรงนั้น
กลับบ้านไปเตรียมของ ( แค้นจัดอยากกินหมาขี้เรื้อน)
ให้ผมเฝ้าไว้(ยังเด็กอายุแค่ 12) ผมก็มัวแต่เก็บตะขบจนลืมดู
(ในใจอยากให้มันรีบไปจะได้ไม่ตาย) มันไปจริงครับ หายวับไป
พี่ชิตแกโกรธมาก คงอยากเตะผมเต็มแก่
แต่ลุงผมแกเป็นนักเลงใหญ่ และเป็นคนสอนวิธีฆ่าหมาให้ ก็ต้องวิ่ง
ตามอย่างเดียวพร้อมบ่น ' ทำไมมันไม่ตายวะ '
พักหนึ่งก็ได้ยินเสียงหมาเห่า
แกตามทันทีพอไปถึง ภาพที่เห็น หมาขี้เรื้อนกำลังจะตายมันมีลูกที่ต้องเลี้ยง 5 ตัวครับ วัยกำลังหย่านมบางตัวยังกินนมอยู่ บางตัวก็วิ่งไปคาบเนื้อที่แม่หมาขี้เรื้อนคาบไปฝาก(เห็นกับตา) ที่มันยังไม่ยอมตาย เพราะต้องกลับไปให้นมลูกแม้น้ำนมแห้งกรังเอาอาหารไปให้ลูกมันมันเรียกลูกๆ เพื่อให้นมให้อาหารเป็นครั้งสุดท้าย
แม่หมาพยายามอย่างดีที่สุดมันมองผมกับพี่ชิตอย่างขอร้อง ขอให้มันให้นมลูกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนตายไม่
อยากเชื่อ นั่นคือน้ำตาของหมาขี้เรื้อน มันแค่ต้องการให้นมลูกก่อนตาย พี่ชิตไม้หล่นลงกับพื้นเดินเข้าไปดูแม่หมานั่น ในยามนั้นสิ่งที่แกเห็นไม่ใช่หมาขี้เรื้อน แต่แกเห็นแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่ทนเจ็บกลับไปหาลูกแกไม่พูดอะไร
ทุกอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ สายตาอ่อนโยนลง
ลูกหมาตัวหนึ่ง วิ่งไปหาแก กระดิกหางให้แกอุ้มลูกหมาขึ้นพร้อมพูดว่า 'ขอโทษ ' พูดได้แค่นั้นแม่หมาก็ตาย
เราช่วยกันฝังแม่หมาแกรับเลี้ยงหมานั่นไว้ ทั้ง 5 ตัวตั้งแต่นั้นแกกลาย
เป็นคนใจดี ไม่ไล่ยิงนกยิงหมายิงแมวอีกแกบอก ' มันอาจมีลูกรออยู่ก็ใด้ '
เมื่อ 12 สิงหา 2 ปีที่แล้ว แกเอามะลิร้อยเป็นพวงไปให้แม่ทั้งๆที่ไม่เคยทำ
พูดกับแม่ว่า' แม่ตอนผมอายุ 16 แม่สอนผมยังไงนะสอนอีกหนได้ไหมครับ '
แม่แกน้ำตาคลอพูดไม่ออก
ไม่อยากเชื่อ แม่หมาขี้เรื้อนตายไป 1 ตัว
กลับทำให้คนใจดำอย่างแกเปลี่ยนไปขนาดนี้
Credit:
FW Mail Fromพี่กาแฟ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น