ชีวิตเรา..เราลิขิต By : นิติธร ม.

Posted Buy : นิติธร ม.
หลาย ๆ คน ชักเริ่มจะหมั่นไส้ผมแล้วหล่ะ (มั้ง) 5555555
วัน ๆ ไม่ทำอะไรรึไง มีแต่เที่ยว
เห็นแต่ภาพไปเที่ยวตรงนั้นมา ตรงนี้มา 
แล้วเอามาโพสต์ให้ดู เหมือนเอามาอ้างกันเลย 5555
" งานการไม่ทำรึอย่างไร วัน ๆ เอาแต่เที่ยว "...ผมถูกถามมา 55555
ผมเลยต้องตอบไปว่า.."ผมมีงานทำ ผมทำงาน
แต่ผมหาเวลาท่องเที่ยวบ้าง ทำกิจกรรมที่อยากจะทำบ้าง
ไม่คิดที่จะทำงานอย่างเดียวตลอดไป จนไม่มีโอกาสพักผ่อนหย่อนใจเลยครับ"

หลาย ๆ คนที่แก่ตัวไป เริ่มจะเสียดายเวลาและโอกาสอันมีค่าไป
อ่านบทความข้างล่างนี้นะครับ เป็นบทความที่เก็บรวบรวมจากคนใกล้ตายส่วนใหญ่รู้สึกเสียดายกันมากที่สุด ได้แก่ 5 สิ่งต่อไปนี้

1. เสียดายที่ไม่ได้ทำตามสิ่งที่ใจต้องการ นี่เป็นสิ่งที่คนใกล้ตายรู้สึกเสียดายกันมากที่สุด เมื่อพวกเขารู้ตัวว่าเวลาชีวิตเหลือน้อย และลองมองกลับไปในอดีต พวกเขามักจะเห็นว่ามีความฝันอีกมากมายที่ยังไม่ถูกเติมเต็ม บางคนก็ดำเนินชีวิตไปตามความคาดหวังของคนอื่นจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ทั้งที่จริง ๆ แล้ว ทุกคนล้วนมีอิสระ มีเวลาที่จะเติมเต็มความฝันและทำอย่างที่ใจต้องการได้ทั้งชีวิต น่าเสียดายที่กว่าจะรู้ตัว พวกเขาก็ไม่มีเวลาชีวิตเหลืออยู่อีกต่อไปแล้ว

2. เสียดายที่ทำงานอย่างหนัก ไม่ใช่แค่ผู้ป่วยชายใกล้ตายเท่านั้นที่รู้สึกเสียดายชีวิตที่ทุ่มเทไปกับการทำงานมากเกินไป แต่ผู้หญิงก็เช่นกัน พวกเขามักเสียดายที่เวลาชีวิตไม่น้อยถูกใช้ให้หมดไปกับการทำงาน จนทำให้เวลาที่อยู่กับคนรัก ลูก ๆ และครอบครัวมีน้อยมากในความรู้สึก

3. เสียดายที่ไม่ยอมเปิดเผยความรู้สึกของตัวเองให้คนอื่นรู้ ผู้ป่วยใกล้ตายหลายคนกดเก็บความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อใครหลายคนไว้ เพื่อรักษาความสัมพันธ์กับคนเหล่านั้น ผลสุดท้ายก็ต้องมานอนเสียดายหรือเจ็บใจที่ความไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกในอดีต ทำให้เขาไม่ได้เป็นในสิ่งที่เขาสามารถเป็นได้ นอกจากนี้ ยังมีการพบว่าผู้ป่วยหลายรายมีสุขภาพจิตย่ำแย่จากการเก็บกดความรู้สึกเช่นนี้ในช่วงสุดท้ายก่อนตายอีกด้วย

4. เสียดายที่ปล่อยให้เพื่อนฝูงห่างหาย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า แม้ว่าบางช่วงชีวิต "เพื่อน" อาจดูไม่ได้สำคัญกับชีวิตเท่าไร แต่เมื่อถึงตอนใกล้ตาย คนแทบทุกคนมักจะคิดถึงและเรียกร้องหาเพื่อนเก่าทั้งนั้น เพราะพวกเขามักจะมานั่งนึกถึงอดีตและมองเห็นความดีของเพื่อนที่เข้าใจเมื่อสาย กว่าจะรู้ตัวก็ปล่อยให้เพื่อนเก่าห่างหาย ไม่รู้จะตามหาได้ที่ไหนเสียแล้ว

5. เสียดายที่ไม่ทำให้ตัวเองมีความสุขมากกว่านี้ ชีวิตคนเรามีเวลามากมายในการทำให้ชีวิตและจิตใจตัวเองมีความสุขในทุก ๆ วัน แต่บางครั้งคนเรากลับเคยชินที่จะอยู่กับชีวิตแบบเดิม ๆ พฤติกรรมแบบเดิม ๆ และความไม่กล้าที่จะเปลี่ยนแปลง ทำให้หลายคนต้องแสร้งทำเหมือนตัวเองมีความสุขให้คนอื่นเห็น บางครั้งก็หลอกตัวเองว่ามีความสุขด้วย ทั้ง ๆ ที่ลึก ๆ แล้ว รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเกิดขึ้นได้ยากมาก สุดท้ายก็มานั่งเสียดายที่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับสิ่งเดิม ๆ และเพิ่งจะมาตระหนักรู้เอาตอนช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตว่าความสุขนั้นเป็นสิ่งที่เราเลือกที่จะเป็นได้

อ่านดูแล้ว จะช้าอยู่ไยครับ...อยากทำอะไรที่ไม่เดือดร้อนใคร เริ่มลงมือทำสิ่งเหล่านั้นเสียเลย อย่างน้อยในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต จะได้ไม่มาบ่นเสียดายหรือเสียใจในสิ่งที่ครั้งหนึ่งเคยมีโอกาสทำแต่ก็ไม่ได้ทำ


****** ชีวิตเราเราลิขิต ******

โอ้ชีวิตคิดไฉน ใครหนอใครลิขิต

ประกาศิตของพระศิวะ หรือของพระพรหมเจ้า

เราได้กำเนิดเกิดมา พอมองตาดูโลก

บ้างมีโชคบ้างอับโชค ต่างสุขโศกปนเศร้า

ฝ่ายจอมนราพิสุทธิ์ ท่านสอนพุทธบริษัท

เป็นธรรมะปรมัตถ์ อ้างถึงอำนาจกรรมเก่า

ท่านสอนสิ่งที่จริงแท้ เรามีเกิดแก่เจ็บตาย

ชีวิตก็เหมือนนิยาย สุดท้ายก็ต้องถูกเผา

แต่คนเราใกล้จะตาย สำนึกเสียดายหลายอย่าง

ไอ้นั่นก็ค้างไอ้นี่ก็ค้าง ล้วนยังไม่บรรลุเป้า

ยังเหลืออยู่หลายความฝัน ที่ยังไม่ทันได้ทำ

เพราะงานเร่งเร้าเช้าค่ำ เป็นงานประจำเก่า ๆ

เงินทองชื่อเสียงเกียรติยศ ที่เคยปรากฏล้ำค่า

เมื่อใกล้ความตายเข้ามา ไม่มีราคาหรอกเจ้า

เราเคยทุ่มเทเวลา แสวงหาสิ่งเหล่านี้

ความสุขตัวเองแทบไม่มี คิดดูดี ๆ น่าเศร้า

หลายอย่างที่ต้องเก็บกด ต้องทนต้องอดเอาไว้

ไม่กล้าบอกออกจากใจ ไฉนเราจึงโง่เง่า

กับคนรอบ ๆ ในครอบครัว คล้ายเราทำตัวไม่ดี

เรารักเขาไม่เต็มที่ ภรรยาสามีลูกเต้า

เวลาที่อยู่ด้วยกัน ไฉนไม่ทันได้คิด

พอใกล้จะสิ้นชีวิต จึงพาให้จิตแสนเศร้า

ถ้าย้อนได้กลับไปอดีต ก็คงจะคิดโดยชอบ

ใช้สติปัญญามาประกอบ ฉลาดรอบคอบกว่าเก่า

ไม่รอให้ถึงวันตาย วันที่ร่างกายขึ้นเตา

(ศ. ศาลาเงียบเหงา)

ป่ะ ๆ อยากทำอะไร ก็รีบทำกันเถอะ อิอิ

แสงสว่าง

บางครั้งของความมืดมิด...
...แสงจากดวงไฟก็ไม่สำคัญเท่าแสงจากหัวใจ..

Cr :  yu Kuza

"ประสบการณ์"...และความทรงจำ..

หายใจเข้าออก ลึกๆ ยาวๆ
แล้วก้าวเท้าไปข้างหน้า
ชีวิตที่เหลือยังมีค่า
อย่าเสียเวลากับสิ่งที่ผ่านไป

สิ่งใดเกิดขึ้นไปแล้ว
เราไม่อาจกลับไปแก้ไข
ล้มได้แต่ลุกให้ไว
อย่ามัวเสียใจให้เสียเวลา

เอาวันเวลาที่ยังเหลือ
มาสร้างชีวิตเพื่อวันหน้า
ความผิดพลาดที่ผ่านมา
ก็มีค่าแค่เพียง "ประสบการณ์"...และความทรงจำ..

Cr : Numfon Newlook

Possible Dream (^_^)*

ไม่ต้อง  ฝันให้ไกล
ฝันเหมือน "บันได"
ฝันแค่ใกล้ๆ..แล้วไปทีละขั้น..

ปลายทางของความรัก...

ปลายทางของความรัก...
ไม่ได้อยู่ที่ใคร ''ได้เป็นเจ้าของ'' ร่างกายใคร !!
แต่..อยู่ที่ใครจะได้เป็น ''คนสุดท้ายที่ได้อยู่ในหัวใจ'' ของเค้าตลอดไป !!

Cr : yu Kuza

ทำไมเราจึงต้องตามหาเด็กที่สมัครใจหนีออกจากบ้าน ?

โดย ศูนย์ข้อมูลคนหาย มูลนิธิกระจกเงา

ทำไมเราจึงต้องตามหาเด็กที่สมัครใจหนีออกจากบ้าน ?

เมื่อวานนี้มีข่าว เจ้าหน้าที่ตำรวจ สน.โชคชัยให้การช่วยเหลือเด็กหญิง 2 คนที่ถูกรุมโทรม

เมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 2556 ที่ผ่านมา สายตรวจ สน.โชคชัย พบเห็นเด็กหญิงอายุ 14 ปี และ 15 ปี สองคนเดินร้องไห้อยู่ในซอยลาดพร้าว 93 สายตรวจจึงเข้าไปสอบถาม

ได้ความว่า เด็กทั้งสองคนถูกชาย 8 คนข่มขืนกระทำชำเรา เด็กให้การว่า ตัวเองหนีออกจากบ้าน เพราะปัญหาในครอบครัว จากนั้นมีคนแนะนำให้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งคอยจัดหาลูกค้ามาให้เด็กขายบริการ เพื่อมีเงินในการดำรงชีวิต ได้ค่าตัวครั้งละ 500-1000 บาท โดยหญิงคนดังกล่าวจะหักค่าติดต่อลูกค้าครั้งละ 200-300 บาท

วันเกิดเหตุหญิงคนดังกล่าว ติดต่อให้เด็กมาขายบริการที่อู่ซ่อมรถแห่งหนึ่ง เมื่อเด็กมาถึงกลับถูกคนร้ายทั้ง 8 คนทำร้ายร่างกายและข่มขืนรุมโทรม...

ตำรวจ สน.โชคชัย สืบสวนขยายผล จับกุมหญิงที่เป็นธุระจัดหาเด็กเพื่อการค้าประเวณีในข้อหาค้ามนุษย์ และจับกุมชายกลุ่มนั้นในข้อหารุมโทรม


ใจความสำคัญ : เด็กหนีออกจากบ้าน - ต้องหาเลี้ยงชีพ - งานถูกกฏหมายไม่รับเด็กทำงาน - เข้าสู่การค้าประเวณี - มีผู้ใหญ่เป็นธุระจัดหา - ผู้ใหญ่จัดหาเด็กเพื่อการค้าประเวณี คือการค้ามนุษย์ - คนร้ายซื้อบริการเด็ก - คนร้ายรุมโทรมเด็ก - ตำรวจมีไหวพริบ เห็นเด็กเดินร้องไห้ - ขยายผลจับกุมคนร้าย - บ้านปลอดภัยกว่านอกบ้าน - ถ้าบ้านไม่ปลอดภัย ต้องมีสถานที่รองรับเด็กที่หนีออกจากบ้าน.

ขอบคุณข้อมูล และภาพข่าว จาก ข่าวสด
http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROd01ERXhOakk0TURZMU5nPT0%3D&sectionid=TURNd01RPT0%3D&day=TWpBeE15MHdOaTB5T0E9PQ%3D%3D

รักแท้ที่พ่อแม่เรา

เหนื่อยใจ ให้คิดถึงพ่อ
รู้สึกท้อ ให้คิดถึงแม่
อ่อนแอ ท้อแท้ ไร้คนแคร์

ก็กลับไปหารักแท้ที่พ่อแม่เรา ~ 
Cr : NaiChang Boon