 |
| *กว่าจะเป็น เช่นเรือ ที่เธอเห็น* มันเคยเป็น เช่นไม้ ในไพรสัณฑ์ กว่าจะล่อง นาวา เช่นทุกวัน ตัวเรือนั้น ต้องผ่าน การทดลอง *เหมือนชีวิต ที่เห็น ที่เป็นอยู่* หาใช่รู้ วันพรุ่ง รุ่งหรือหมอง เหมือนเรือน้อย ลอยน้ำ ตามลำคลอง ต้องประคอง สอง พาย ใช้ฝีมือ *หากพายไป ในแนว ตามวิถี* ฝีมือดี เรือก็ล่อง มิใช่หรือ หากพายผิด พายถูก ต้องฝึกปรือ และยึดถือ ตั้งมั่น ไม่รวนเร *แต่เมื่อทำ ทุกอย่าง ได้ดีแล้ว* คงไม่แคล้ว เจอคลื่นลม โถมหักเห เพราะเรือน้อย ล่องลอย ในทะเล ย่อมซวนเซ เหมือนเปล แกว่งตามลม *ที่กล่าวมา ทั้งหมด บทกลอนนี้* บอกคนดี ใช้ชีวี ให้เหมาะสม อย่ามัวเศร้า เหงาใจ ในระทม เพราะอยู่ใน สังคม เหมือนทะเล... ................แต่งโดย... (สลัก)............ |
***ชีวิตคนเราก็เหมือนเรือที่แล่นอยู่ในทะเล.เป็นธรรมดาที่ต้องเจอคลื่นลมมรสุม..แต่การเดินทางของชีวิตนั้นยาวไกล.จึงต้องอาศัยความแข็งแรงของร่างกายและจิตใจ..แต่.สิ่งสำคัญนั้นคือ..รักษาร่างกายและจิตใจให้พร้อมเจอกับทุกๆสถานการณ์***
---> สภาวะว่างเปล่า
Cr : เหมยฮัว แซ่ตั้ง
